Birdies need to fly high in the sky ...

Om het einde van de zomervakantie te 'vieren' trok ik er met mijn kids alleen op uit naar Limburg, een midweekje weg naar een vakantiepark om nog eens goed te genieten van elkaar.

Het was een ontspannend en deugddoend weekje, maar ook super vermoeiend. 

Dus toen we huiswaarts reden besloot ik een tussenstop te houden bij Stoff (Geel) om eens even te snuisteren. Aangezien dochterlief in slaap gevallen was in de auto en zoonlief met zijn neefje druk op de iPad aan het spelen was, mocht ik alleen in de winkel rondsnuisteren.

Voor de kriticasters onder ons, de ramen stonden open, ze hadden water en een koek, en bovendien een telefoon bij de hand zodat ze meteen konden bellen als er wat was, en ik stond letterlijk aan de deur van de winkel geparkeerd ... :)

In de winkel was ik op slag verliefd op een stofje voor de kleine meid, ik wist ook meteen zeker dat het een kleedje zou worden. Alleen wist ik dus niet meteen welk ...

Toen ik dan begin September de nieuwe editie van La Maison Victor in handen kreeg, vielen de puzzelstukjes op zijn plaats.
Ik was namelijk meteen verkocht aan de Birdie jurk die erin stond.
Waar ik echter niet zo dol op was, waren de 2 kleuren waar mee gewerkt werd.
Aangezien dit stofje al meer dan kleurrijk genoeg is, besloot ik het in 1 kleur te gaan maken.
En dus gingen we aan de slag :

Ik begon vol goede moed, en het kleedje zelf zat behoorlijk snel in elkaar, het was niet zo moeilijk en ik was blij dat het zo vlot ging.
De vreugde verdween echter snel toen ik een eerste pasbeurt inlaste ... Ik had meteen door dat het een kleedje ging worden dat veel te groot was voor mijn meisje, en dus deze winter niet meer gedragen zou kunnen worden ... Wat was dat een teleurstelling.

Dus ging de hele handel in een enveloppe en werd het aan de kant geschoven.

MAAR, ik was toch zo verliefd op het stofje, en eigenlijk echt wel benieuwd naar wat het zou geven.
En zo ging ik afgelopen week toch terug aan de slag.
Ik ging woensdagnamiddag nog even 'snel' de laatste dingen afwerken :
mouwen inzetten en beleg inzetten.
Piece of cake zou je denken he ... Wel dat was het niet!
De mouwen gingen vlot, daar had ik juist voor gevreesd, maar dat ging perfect.
Eerst netjes beide exemplaren ingedriegd zodat de rimpeltjes wat gelijk zaten, dan gekeerd en gekeken of het wel degelijk goed zat en tenslotte vast gezet. Gelukt!
Reuze fier dat die mouwen zo goed gingen begon ik dan vol goeie moed aan het beleg ...
Wat een gepruts werd dat zeg ?! Dat beleg was zo klein, en zo nipt ...
Na veel gevloek en gewriemel kreeg ik het er dan toch in, anderhalf uur later ...

En toen was het klaar !
Zoals gevreesd was het kleed maar liefst 20 cm te lang, en de mouwen die 3/4 hadden moeten zijn waren ook lange mouwen geworden ...
Het hele omzomen en zorgen dat alles mooi uitkwam met de plooi wanneer ik er een groot stuk zou afknippen zag ik in alle eerlijkheid niet zitten en dus schakelde ik hulplijn mama in.
We maakten het kleedje korter, de mouwtjes juist wat langer (lange mouwen zijn altijd handig in de winter!), en zo raakte het kleedje alsnog klaar, 1 maand na de start!

Toen ik het afgewerkte exemplaar dan zag liggen twijfelde ik nog steeds, 

het had vond ik toen, wat teveel pyjama gehalte.
Maar ik besloot het een kans te geven, zocht een leuke kous uit, de laarsjes erbij ...
En toen werd ik verliefd !
Mijn kleine meisje stond er beeldig mee, en ze vond het zelf ook een geweldig jurkje.
Ze draaide, sprong, huppelde ... Ze was echt een blij vogeltje geworden :)

De fotoshoot ging dan weer wat moeilijker, maar we doen het met wat we hebben: