Zoals de meesten ondertussen wel al weten
organiseer ik 2x per maand een naaicafé.
Tijdens deze naaisessies komt er ook altijd een toffe madam langs met stofjes en fournituren.
Vorige week kwam Sophie van Koning Uil langs.
Tussen de drukte door belande ik ook eens aan haar tafeltje en ik werd op slag verliefd op 2 stofjes,
ik zag ook meteen de combinatie voor mij, dus ik moest ze wel kopen!
Het effen blauwe stofje is een Punta Di Roma stofje,
zeer mooi, lekker dik en dus ideaal voor de winter!
Op het stoffenspektakel 2 dagen later kocht ik dan nog de bijhorende paspel, zodat ik aan de slag kon gaan.
Ik koos voor het patroon van de Louisa Dress van Compagnie-M.
Een gekend patroon en een absolute aanrader, ik heb al heel wat
van haar patroontjes liggen en het zijn duidelijke exemplaren waar je prachtige dingen mee kan doen, en veel mogelijkheden bij hebt.
Zoals steeds bleef het eventjes liggen tot ik een geschikt moment vond, en dat liet deze keer gelukkig niet al te lang op zich wachten. Op een gezellige maandagavond besloot ik eraan te beginnen ...
Na 30 min heb ik de hele handel daar weer gesmeten en gaf ik er de brui aan.
Je moet weten dat die leuke Punta di Roma rekt, en rekstof met katoen proberen combineren ...
Ik besloot het te laten liggen en te kijken of de nacht raad bracht.
Dus toen ik de volgende ochtend opstond ging ik opnieuw aan de slag.
Ik maakte de zak weer volledig los en begon vol goeie moed, met duizend en één speldjes,
maar op deze manier lukte het tenminste wél. En zo wist ik meteen dat ik de rest van het kleed ook met een overvloed aan speldjes op zijn plaats zou moeten houden.
Ik was dus gewaarschuwd, het zou een hele karwei worden!
Die ochtend ben ik aan de slag gegaan om 8.00 uur en ik ben gestopt rond 12.15 uur.
Het ging goed, ik deed rustig alles wat ik moest doen en zo raakte het op een voormiddagje af.
Mijn blinde rits is ook echt blind deze keer, en ik heb er geen handleiding voor nodig gehad.
Dus eindelijk kan ik zeggen dat ik de blinde rits onder de knie heb.
Af is wel veel gezegd, het zat in elkaar, maar het moest nog gezoomd worden!
Maar voor ik kon zomen moest ik het eerst laten controleren door mijn mama ...
Met een bang hartje gaf ik het dus mee ter controle met mijn man.
Die kwam er mee terug met de melding dat er speldjes zaten op de plaatsen waar er fouten zaten die moesten opgelost worden. Wat was ik gefrustreerd zeg op dat moment!
Die kwam er mee terug met de melding dat er speldjes zaten op de plaatsen waar er fouten zaten die moesten opgelost worden. Wat was ik gefrustreerd zeg op dat moment!
Welke foutjes waren er dan ?
Wel op beide mouwen had ik een neepje, dat moest er uiteraard uit.
In de hals had ik ook een neepje wat eruit moest.
Bovendien vond mama de halslijn niet mooi gestikt dus die moest ik volledig losmaken en helemaal opnieuw gaan doen. En dan tenslotte had ik een gaatje onder de oksel.
Er was een stukje stof vantussen geglipt waardoor je de voering dus kon zien.
Wel op beide mouwen had ik een neepje, dat moest er uiteraard uit.
In de hals had ik ook een neepje wat eruit moest.
Bovendien vond mama de halslijn niet mooi gestikt dus die moest ik volledig losmaken en helemaal opnieuw gaan doen. En dan tenslotte had ik een gaatje onder de oksel.
Er was een stukje stof vantussen geglipt waardoor je de voering dus kon zien.
Deze ochtend ging ik aan de slag, en na nog eens 2u30 prutsen en vloeken kreeg ik het hele ding eindelijk af, gezoomd en wel ! Even het strijkijzer erop, laatste controle en
we waren klaar voor de fotoshoot.
Dames, ik ben reuzefier op dit kleedje, het is voor mij volledig zoals het moest zijn en zoals ik het zelf zag in mijn hoofd, dat is altijd fijn !
Veel plezier met de foto's !!
Bedankt voor het lezen,
en tot een volgende keer!
Groetjes,
Katrien